Opieka paliatywna – nowa ścieżka na drodze rozwoju społeczeństwa Rwandy
Projekt „Opieka paliatywna – nowa ścieżka na drodze rozwoju społeczeństwa Rwandy” był realizowany od 18 czerwca do 31 grudnia 2014, przy czym Wolotariuszka przebywała w Rwandzie dwukrotnie – we wrześniu oraz listopadzie, łącznie przez 42 dni. Organizacją wysyłającą była Fundacja Nauka dla Rozwoju, a partnerem lokalnym (organizacją przyjmującą) Zgromadzenie Sióstr od Aniołów. Celem strategicznym projektu było zwiększenie poziomu wiedzy o formach opieki paliatywnej i o działalności w obszarze opieki paliatywno-hospicyjnej ludzi pracujących zawodowo i wolontarystycznie w Hospicjum Kabuga, co przełożyło się na poprawę jakości usług świadczonych przez tą placówkę. W części projektu dotyczącej wdrażania nowszych standardów realizacji opieki paliatywnej, organizacji szkoleń i systemu hospicjów domowych wykorzystano wieloletnie i bogate doświadczenia Wolontariuszki pozyskane w trakcie jej pracy zawodowej i wolontarystycznej. Uzupełnieniem przedstawionych powyżej działań projektowych były promocja projektu i działania realizowane w ramach inicjatywy edukacyjnej. Objęły one spotkania Wolontariuszki służące wolontariatu zagranicznego i problemów społecznych występujących w krajach rozwijających się, organizację wystawy fotograficznej, wydanie folderu informacyjnego wraz z filmem DVD i publikacji internetowych promujących projekt. większość działań inicjatywy edukacyjnej skierowana będzie do mieszkańców miasta Puck i miejscowości okolicznych co przyczyni się do propagowania wiedzy w mniejszych, peryferyjnych ośrodkach. Celami, których osiągnięcie założono w projekcie były: wzrost jakości usług medycznych świadczonych pacjentom przez Hospicjum w Kabuga, poszerzenie stanu wiedzy personelu medycznego i pomocniczego Hospicjum w Kabuga w zakresie opieki paliatywnej, poprawa warunków opieki paliatywnej nad chorymi realizowanej w ich domach, poprawa postrzegania osób terminalnie chorych przez społeczność Ruandy oraz zwiększenie wiedzy Polaków na temat idei wolontariatu zagranicznego i problemów społecznych występujących w krajach rozwijających się. Partnerami projektu byli: Fundacja „Nauka dla Rozwoju” (lider projektu) oraz Hospicjum pw. Św. Jana Pawła II w Kabuga (beneficjent projektu). Realizacja projektu odbywała się przy merytorycznym i organizacyjnym wsparciu Stowarzyszenia Puckie Hospicjum pod wezwaniem św. Ojca Pio, będącego również partnerem projektu. Projekt zrealizowano w Ruandzie (Afryka Wschodnia) oraz w Polsce. Część zadań Wolontariuszki związanych z przeprowadzeniem szkoleń, jak również działania promujące projekt odbyły się w Rwandzie (dystrykt Gasabo, sektor Rusororo, miejscowość Kabuga). Przygotowanie programu nauczania, realizacja zakupów materiałów i narzędzi niezbędnych do pracy Wolontariuszki oraz promocja projektu i zadania w ramach realizacji Inicjatywy edukacyjnej zaplanowano i zrealizowano w Polsce. Wzrost zachorowań na choroby niepoddające się leczeniu przyczynowemu, choroby nowotworowe oraz AIDS w świecie zdaje się być wystarczającym powodem do tego aby tworzyć ciągle nowe ośrodki, które mogłyby świadczyć wysoki poziom opieki nad umierającymi. Najdogodniejszą sytuacją dla pacjenta z chorobą nieuleczalną jest uzyskanie profesjonalnej pomocy paliatywnej bezpośrednio po zakończeniu leczenia onkologicznego, jeśli nie spowodowało ono powrotu do zdrowia, czy też w sytuacji, kiedy chory nie zakwalifikował się do leczenia przyczynowego w ogóle. Świadczenie uzyskane w ramach Poradni Medycyny Paliatywnej daje szanse chorym na dłuższe życie w maksymalnie dobrym komforcie. Kompleksowe poradnictwo ukierunkowane nie tylko na farmakoterapię ale również na dobór diety, zalecenie ćwiczeń przez rehabilitanta i wsparcie psychologa powodować mogą mobilizacje chorych do życia mimo choroby. Beneficjentem projektu byli pacjenci hospicjum w Kabuga, członkowie ich rodzin, personel hospicjum oraz wolontariusze pracujący na rzecz pacjentów i hospicjum, animatorzy zdrowia oraz lokalna społeczność dystryktu, w którym ulokowane jest Hospicjum. W ramach realizacji inicjatywy edukacyjnej, działań służących promocji projektu oraz idei wolontariatu zorganizowano spotkania z Wolontariuszką, wystawę zdjęć oraz przygotowano i zaprezentowano publicznie film dokumentujących pracę Wolontariuszki w Rwandzie. Działaniach informacyjne prowadzono ponadto za pośrednictwem stron internetowych oraz portali społecznościowych. Projekt realizowany był zgodnie z warunkami wolontariatu eksperckiego, Wolotariuszka przebywała w Rwandzie dwukrotnie – we wrześniu oraz listopadzie, łącznie przez 42 dni. Projekt odpowiadał na potrzeby organizacji przyjmującej. W trakcie pobytu w Rwandzie Wolontariuszka prowadziła zajęcia w formie wykładów. Personel medyczny oraz pomocniczy Hospicjum uzyskał kompendium wiedzy na temat opieki paliatywno-hospicyjnej oraz sprzętu pomocniczego. Przekazano informacje o konieczności pracy zespołowej, zachowaniu podstawowych zasad aseptyki i antyseptyki oraz obowiązku aktywizowania chorych pozostających pod opieka jednostki. Przeszkolenie personelu Hospicjum w zakresie realizacji złożonych treści trwale podniosło jego kwalifikacje zawodowe i przyczyniło się do trwałego podniesienia jakości świadczonych usług. W trakcie szkoleń Wolontariuszka dzieliła się wiedzą z zakresu opieki paliatywnej ale także poruszała trudną problematykę ludzi samotnych i opuszczonych w chorobie. Słuchaczami były osoby skupiające się wokół kościoła, animatorzy zdrowia z okolicznych wsi oraz rodziny chorych. Przy całkowitym braku opieki hospicyjnej domowej podjęto działania nad ustaleniem czy w ogóle jest ona oczekiwana. Przedstawiono możliwości pracy wolontaryjnej w Hospicjum stacjonarnym oraz w opiece domowej. Efekty spotkań to listy potencjalnych pacjentów pozostający w domach oraz grupa osób deklarująca stałą pracę w ramach wolontariatu na rzecz Hospicjum. Podjęto prace w terenie natychmiast po ustaleniu listy oczekujących chorych. Mając na wyposażeniu torbę medyczną z niezbędna zawartością, w asyście pielęgniarzy dokonano obchodu chorych w bliższej i dalszej okolicy hospicjum stacjonarnego. W trakcie wizyt zebrano wywiady chorobowe, udzielono wskazówek pielęgniarskich, pozostawiono niezbędny sprzęt pomocniczy typu worki stomijne i leki przeciwbólowe oraz umówiono chorych na konsultacje lekarskie w Hospicjum stacjonarnym. Dzięki takim działaniom wdrożono podstawy funkcjonowania hospicjum domowego. Członkowie społeczności lokalnej poczuli się odpowiedzialni za organizowanie wsparcia i pomocy chorym. Z dużym zaangażowaniem uczestniczyli w pracy z chorymi w hospicjum stacjonarnym aby po zdobyciu doświadczenia móc stać się wolontariuszem domowym.
Zapraszamy do obejrzenia:
FILM
